حادثه دل خراش بم

       به نام خدا            

بار دیگر   نام   یار   یاری    کند                بخت و اقبال  ناله  و زاری  کند

آسمان غرید  و  بارید  اشک   ناز                لرزش آمد بر زمین و گشت  باز

صبح جمعه  پنجم   دی  ماه   بود                 شهر بم پس  لرزه  را  آگاه  بود           

هر کسی  در  جایگاه  آرمیده  بود                مردمان را خواب راحت دیده بود

لرزه ها هریک  پس  دیگر  گرفت                شهر را  آرامشی  از  سر  گرفت

ناگهان  چون  اژدها باز کرد دهان                تا  ببلعد  پاره ای   از   مردمان

شهر بم با  ارگ  بم   ویرانه   شد                آه  از  دل ها  بر  آمد  ناله   شد

مونت بد بخت  حیران  شد   برفت                طفل کوچک زخم برجان شدبرفت

مادری  در  خاک  لالا  کرده  بود                بچه  اکنون  فکر  بابا  کرده بود

چون قیامت ترس ولرزان گشت بم                 ناله  و  فریاد  و افغان  گشت بم

آه   فرزندی    که   بابایش   نبود                 گونه اش  بر  اشک  کاکایش نبود

سقف خانه صاف  گشته  بر زمین                کس  ندانست  روزگار کرده کمین

من در آن لحظه که دیدم  خاک را                برگرفتم   آه   و  سینه   چاک  را

دوستان این گونه وصفش مشکل است           چون تلی از خاک ومشتی کاه گل است

قامت دنیا خمیده گشته است                       پیر و برنا آرمیده گشته است

آسمان تا آسمان نالان شده                        غم زده هم درد بد حالان شده

«ای دریغا ای دریغا ای دریغ»                   آفتاب شهر گردید پشت میغ

ای خدا اجر محمد را بده                          تا تواند باز برگردد به ده

او دوازده داغ یک جا دیده است                  جان نزدیکان خود بر چیده است

ای محمد هر کسی آید، شود                       راه رفتن، هر کسی باید رود

این مشیّت خواست ایزد بوده است                خواست ایزد یک تا صد بوده است

راه ایزد راه یزدان می رود                       آتش عشق بر دل و جان می رود

ای محمد صبر باید پیشه کرد                      لحظه ای بر کاراو اندیشه کرد

گاه تابانید جهانی را به هم                         گاه خوابانید این بیدار بم

گاه اندوه آورد بسیار وکم                          گاه بم را می کند امواج غم

صبر کن همکار خوبم چاره چیست؟              چاره ای جز شکر حق مقبول نیست

وان حسن هم قوم دیگر داده است                  قوم نزدیک وسراسر داده است

مر مرا دوستان خوبم تسلیت                       اوج این فاجعه ایزد را نیت

بندگان خوب ،در درد و غم اند                    چون شکیباتر ز فرد عالم اند

دوستان شرح پریشانی کنید                          درد ایوب قـِله خانی کنید

او برادر زیر آوار دیده است                        قلب هر جنبنده ای لرزیده است

گر سخن سنگ است ودل سنگی وش است         آن یکی سوزناک واین هم آتش است

باید ایوب صبر ایوبی کند                           یا تسلایی به این خوبی کند

دوست فرخ نیک و فرخ دوست بود                از مصیبت هاله ای در پوست بود

ازغم و رنجش حمید رنجور بود                   هم چو دیجوردر میان نور بود

لطف ایزد شامل حالش بود                         چون تسلایی بر احوالش بود

حال که آفتاب دلم تاریک شد                       شهر را چون بستری باریک شد

در دلم احساس بدر آبادی است                     بی رفیقان کی کجا آبادی است؟

کو سعید و کو حمید وکو نوید؟                    هان! ای مردم ز دنیا دور شوید

وای همکارم سعید افشاری است                   چهره اش در خاطرم  چون پاری است

وصف آن در گفت وراندن کی شود               روزگارش را نشاندن کی شود

چرخه ای از امتحان دوست بود                   نام ایرانی ز نام اوست بود

باسفیر عشق هماهنگی کنید                        آسمان عشق را رنگی کنید

معجزه، لطف الهی را ببین                         دوستی ها می نشاند بر جبین

بچه ی طفلی که در تقدیر روز                   چند روزی خواب و بیدار هست هنوز

پیرزن  صد ساله را نه روزداشت                بعد از آن سرزنده و پیروز داشت

ای خدا بار دگر یاری نما                         دولت عشق و کرم جاری نما

ای خدا بر رفتگان رحمت فرست                 حاضران را صبر و هم دولت فرست

                                    هست محبوب همچنان یار شما

                                    مونس وهم درد وغم خوار شما

                                                                                ناصرمحبوب پور

                                                                                   دی ماه 82