یادواره شهید شهسواری

به نام نقش بند صفحۀ خاک

«بشنو این نی چون حکایت می کند            از جدایی ها شکایت می کند»

من دستم لرزان است و دلم نالان و قلمم ناتوان. چگونه می توانم تو را آن گونه که بودی بیان کنم؟ از کدامین صفاتت سخن بگویم  که در وصف نمی گنجی . چگونه بگویم که نجوای «هل من ناصراینصرنی» را شنیدی و فرمان رهبرت را مجری شدی؟ چگونه بگویم از دنیا و فرزندانت گذشتی و با قدرت و بصیرت در دل دشمن تاختی؟ چگونه بگویم که بخارای دلت را رها کردی و سال ها در فراقش رنجور ماندی؟ بنازم مردانگی ات را، بنازم غیرتت را، بنازم تعصّبت را. الحق که نسیم گرم و لوار کهنوج در کنار نخل های مقاوم استوارت کرده بود و هیچ نیرویی یارای مقابله با تو را نداشت.الحق که زمزمۀ عشق، گوش جانت را نوازش داده بود و قدرت معنویت بر روح جانت چیره شده بودو چندان مدهوش درگاه ابدیت بودی که فریاد انا الحق سر دادی. الحق که قدرت عشق به وجدت آورده بود و هیچ تدبیری نمی توانست در مقابل عشق تو ایستادگی کند. الحق که از مردان خدایی. ای سردار بزرگ ایستادگی و مقاومت در راستای عشق و وفاداری ، ای صدر نشین جمله الفاظ در مدرسه ایثار و فداکاری ،ای استوار ترین معنا در اندیشه سادگی وپاکی ،ای زیباترین واژه در فرهنگ دوستی ومهر فقط می توانم از صمیم قلب و با قلم ناکوک خود بنویسم که دوستت دارم . دلت آسمان بود وچشمت خورشید و اندیشه ات ابری باران زا و زبانت نرم و لطیف و در عین حال شمشیری علیه دشمن و دمت گرم . بر همه می تابیدی و می باریدی مرحبا ، مرحبابه این افتخاری که به ایران وکهنوج دادی ،مرحبا به این اعتباری که به سرزمینت بخشیدی ، مرحبا به این پرچمی که آویختی تا آویزه ای باشد بر گوش دشمنان که چشم طمع بر ایران وایرانی ندوزند ، مرحبا به این سکه ای که ضرب مهر کردی تا نشانی باشد برای بیگانگان تا با نام ایرانی موی بر بدنشان سیخ شود ، مرحبا که توطئه دشمن را در دل دشمن برملا کردی و ورسوایشان نمودی ، مرحبا که ثابت نمودی «و مکروومکراللهوالله خیر والماکرین » . غیر از تو چه کسی می توانست در مقابل ظلم دشمن بعثی شعار کوبنده «مرگ بر صدام ضد اسلام »را بگوید ،کدامین نیرو مجذوبت کرده بود؟ کدامین باده مستت کرده بود ؟ این درس عشق را در کدامین مکتب خانه پاس کرده بودی ؟ به راستی که «از صدای سخن عشق ندیدم خوشتر » به راستی که سلاح ایمان بر کف داشتی و کوله بار معرفت بر دوش که اینگونه فریاد مرگ بر دشمن برآوردی ، به راستی که «چشم ها را باید شست   جور دیگر باید دید » به راستی که این سخن شعار نبود که در گفتنش تردید داشته باشی ، این حرف ،حرف دلت بود ، این مرگ ،مرگ واقعی بود بر  دشمن...مرگ برآن سلاله ناپاک خون آشام ، مرگ بر اهریمن زشت روزگار ،مرگ بر آن قاتل تبهکار ،مرگ بر آن ظالم بیمار ،مرگ بر آن عامل انهدام راستی ودرستی ، مرگ بر آن صدام ضد اسلام ، مرگ بر ظلم این شمشیر ،مرگ بر حاکم رگبار این تیر ،مرگ بر دورویی وتزویر ، به راستی هم وطنان تکبیر ...

آری سردار شهید ودلاورکهنوج ،مدتی در دام اسارت بودی و بالاخره آن روزرسید که شهر کهنوج به انتظار آمدنت ایستاده بود . روزی که با همرزمانت زمزمه می کردی که «بوی جوی مولیان آید همی »، آری داشتی به بخارای دلت (کهنوج) باز می گشتی وهمه سرشار از شوق وصالت . آری ای اسطوره جنوب ، آمدی اما دیری نپایید که دوباره شهرکهنوج را غرق در ماتم کردی .چگونه ما را لایق ندانستی و هنوز از دیدنت سرشار نشده بودیم که رهایمان کردی ؟چگونه آن همه خاطرات جبهه و جنگ و آن همه افتخار را با خود در زیر خروار ها خاک ذخیره نمودی ؟چگونه دلت امد که با احساس دل تنگم بازی کنی و از اندوخته هایت محرومم گردانی ؟ بعد از رفتنت آرام وقرار از من رفت و فریاد سکوت در فضای شهر دلم پیچید .می دانم که در جوار حق آرمیده ای و امید چنان دارم که برایم دعا کنی . هر بار که یادت می افتم ناخود آگاه این جمله بر زبانم زمزمه می شود « مرگ بر صدام ضد اسلام ».

کدام ایل و تباری شهسواری                    به مکتب بی قراری شهسواری

اگر آهنگ عرفانی   شنیدی                    چو منصور سربداری شهسواری

برای عشق میهن هم چو آرش                  کمان وتیر باری شهسواری

اگر خونت به جوش آید زمانی                 بدان دشمن فراری شهسواری

به گرمی گرم چون شوبادکهنوج               تو بر ظالم لواری شهسواری

هزاران یار نیکو در برت بود                 خودت بیش از هزاری شهسواری

عجب اسطوره ای در سرزمینت               به تنها بی شماری شهسواری

«شهیدان زنده اند الله اکبر»                   تو این جا در کناری شهسواری

دل محبوب هم این گونه می گفت              به راستی  شهسواری شهسواری

زنده باد ایران

ناصر محبوب پور

اسفند 92